دو بینی

بهانه ای برای نوشتن

دو بینی

بهانه ای برای نوشتن

برای شما که هیچ وقت نمی میرید

در طول #تاریخ انسان های زیادی تلاش کردند تا با#کیمیاگری به معجونی برسند که آنها را #جاودانه کند، کاری کند که تا ابد زنده بمانند و هیچ وقت نمیرند. من وقتی #بچه تر بودم به این فکر می کردم که چگونه می شود تا ابد #زنده ماند. کمی که بزرگ تر شدم پیش خودم گفتم نمی شود که تا ابد زنده بمانم پس کاری کنم که مرگم هم مفید باشد. می خواستم #شهید شوم. جلوتر که آمدم و میلم به #زندگی بیشتر شد این خواسته هم به حاشیه رفت. اما باز فکر کردم که زندگی بدون #مرگ چیز مزخرفی است. باید یک جایی تمام شود. این روزها با خودم می گویم که آدم ها می توانند جاودانه شوند، می توانند هرگز نمیرند. مانند شما. شما هیچ وقت نمی میرید. شما با زندگی خود را جاودانه کردید. شما با چیزهایی که به ما دادید تا ابد جاودانه اید. شما دقیقا با کیمیاگری جاودانه شدید جناب #شجریان. آن کار تاریخی را شما عملی کردید. شمایی که ثابت کردید شجریان فقط یک نفر است و آن هم #محمدرضا است.
خبر مریضی شجریان خیلی ناراحت کننده ست ولی خب چاره چیست:

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد